Taśma audio
Nie widzę możliwości tworzenia serwisu, który poświęcony jest płytom analogowym bez wspomnienia choćby w jakimś małym zarysie o tym, czym jest taśma audio, czyli jeszcze całkiem
niedawno bardzo popularna kaseta magnetofonowa.
Z resztą, owe kasety nadal mają bardzo, bardzo wielu entuzjastów. Sympatyków analogu bowiem nie brakuje. I kaseta żyje w najlepsze na rynku wtórnym. Ma to jednak jedną zasadniczą wadę:
nie ma już najmniejszych szans kupienia nowej kasety z większości produckcji, bo dawno już ją zakończono i oferowane "nówki" na rynku wtórnym cenami na prawdę mocno szokują. Chodzi oczywiście o taśmy "nówki" z zapisem dokonanym przez wytwórnię.
Nówki tzw. "czyste" spotyka się ciągle w sklepach lecz więcej na rynku wtórnym, ponieważ i ich produkcję już zakończono. Ale nie dotyczy to wszystkich kaset. Kilku producentów ciągle oferuje w sprzedaży czyste kasety:
TDK
Maxell
Sony
Drugim problemem jest fakt, że te kasety, które są w obrotach rynku wtórnego są już najczęściej (rzadko zdarza się trafić niezapisaną, a odpakowaną kasetę) zapisane. Nagrania
dokonano na różnej jakości sprzęcie (chodzi o tor prowadzenia taśmy w urządzeniu odtwarzającym), który mógł uszkodzić taśmę. Taśma, jak i winyl jest nośnikiem, podczas odtwarzania którego dochodzi do kontaktu
nośnika z głowicą (lub igłą w przypadku winylu), gdzie zachodzi zjawisko tarcia, a co za tym idzie powolnego niszczenia nośnika. Skoro trafiłeś na tę stronę i czytasz ten rozdział, to
na pewno nie bez powodu i na pewno znasz to, że kaseta przesłuchana setki razy nie brzmi już tak, jak wtedy, kiedy włożyłeś ją do magnetofonu po raz pierwszy.
Naturalnie wszystko zależy od jakości wykonania samej kasety, rodzaju i tak samo jakości wykonania samej taśmy ale bardzo dużo również zawsze zależało od tego, na jakim sprzęcie
słuchaliśmy swoich ukochanych kasetek. Rolki w magnetofonie wykonane ze słabej jakości tworzywa przyklejały do siebie taśmę nawijając ją i mnąc. Mówiliśmy wtedy, że magnetofon wciągnął
taśmę. I wciągał wielokrotnie, taśmy kleiło się lakierem do paznokci itd. Hałpniczych sposobów resuscytacji kaset były mnóstwa. Źle ustawiona głowica to też był problem.
Od razu wyraźnie słyszalna była zmiana w jakości odtwarzanego dźwięku. Taśma falowała się, gufrowała, a najczęściej na koniec zrywała się.
Nie umiem oprzeć się od pisania w czasie przeszłym. No bo faktycznie przychodząc do kogoś nie widzimy już tych kaset. Z bólem serca słucham o tym, że zostały wyrzucone, spalone w piecu
i Bóg wie, jakie jeszcze katorgi im sprawiono. Ale ja nadal z wielką satysfakcją słucham z kaset! Kaseta ma w sobie to coś, jak i ma to wonyl. Nie umiem oprzeć się kasecie. I choć wileu już dawno ją
przekreśliło i o niej zapomniało, bo była taka niewygodna, bo trzeba było ją przewijać... Bzdury. Nie dysponuję w prawdzie jakimś wysokim magnetofonem, jednak zadbane jego elementy,
przewody łączące go ze wzmacniaczem z nieco wyższej półki powodują, umiejętne dobranie zastosowanych w magnetofonie filtrów powoduje, że z przyjemnością słucham bardzo ciepłych
brzmień z kasety. Oczywiście tzreba mieć na uwadze, że kasety "ideal for CD" to jakiś mit, nic bowiem co przeszło przez przetwornik C/A nie będzie już tym samym "A". Dlatego nagrania
dokonane z winylu lub prosto z radia (i tu też nie wszystko, bo w radiu grają z cd - chodzi bardziej o koncerty w studich radiowych, słuchowiska itp.) dają na kasecie efekt, którego pożądamy.
Jak już zaznaczyłem na stronie głównej w momencie opublikowania strony i pierwszych jej rozdziałów - taśma omówiona będzie tylko raz i może nieco w skrócie ale takim, żeby był to skrót informacji
wartościowy, utrzymujący pamięć o nieśmiertelnej taśmie audio. W tym samym wstępie na stronie głownej zaznaczyłem, że nie jestem audiofilem na tyle, aby kompletować super zestawy hi-fi i
porównywać je ale w kwestii kaset pozwolę sobie posłużyć się informacjami zdobytymi w wielkim Internecie (najbardziej tymi odnośnie testów kaset właśnie) aby zamieszczone tutaj informacje były w jakiś sposób
podsumowane.
Kaseta magnetofonowa jest wynalazkiem firmy Phillips. Standard kasety opracowano w 1963 roku.
Szerokość taśmy magnetycznej w kasecie wynosi 3,81 mm (0,15 cala), a prędkość przesuwu 4,76 cm/s. Wymiary kasety wynoszą odpowiednio: długość 102 mm, szerokość 64 mm i grubość 12 mm. Spotykane są kasety C60, z taśmą o długości 85 m i grubości 18 mikrometrów. Daje to długość nagrania 2 × 30 minut. Kaseta C90 (2 × 45 minut) ma taśmę o długości 132 m i grubości 12 mikrometrów. Kaseta C120 ze względu na zbyt delikatną i cienką taśmę jest rzadko spotykana.
Sprawa skomplikowana, ponieważ wymiary kasety na taśmę (bo tak należy mówić - wcześniej, w magnetofonach szpulowych taśma była montowana na jednej pelnej szpuli i nawijana na inną, pustą; nie było kompaktowego opakowania ta szpulki z taśmą - miniaturyzacja i zamknięcie całości wraz z małymi szpulkami i systemem prowadzenia w jednej obudowie daje nam dopiero kasetę magnetofonową, czyli z angielskiego CC - compact cassette) były od początku jej powstania
takie same i tylko poprzez zmniejszenie grubości taśmy można było zmieścić jej odpowiednio więcej w kasecie. Dlatego też bardzo pożądane były taśmy krótsze niż standardowe C60 lub C90.
Np. C45 albo inne nietypowe, co dawało grubszą taśmę mającą lepszą wytrzymałość.
Na świecie kasety były produkowane przez takie firmy jak: 3M, AGFA, BASF (później jeszcze jako Emtec), Denon, Grundig, Hitachi, JVC, Maxell, Memorex, Panasonic, Philips, Scotch, Sony, TDK, Technics, Toshiba, SKC, That's, Acme, Akai, Fuji i inne, natomiast w polsce przez
Zakłady Włókien Chemicznych CHEMITEX STILON w Gorzowie Wielkopolskim oraz Zakłady Włókien Chemicznych CHEMITEX WISKORD w Szczecinie.
Idąc ramię w ramię z płytami winylowymi i płytami CD kasety służyły do rozpowszechniania muzyki. Wcześniej, przed powstaniem płyty CD kasety służyły także jako
pamięci masowe dla 8-bitowych komputerów (ZX Spectrum, Atari, Commodore C64). Pojawienie się w późniejszym czasie właśnie CD, a chwilę przedtem dyskietek komputerowych spowodowało odejście od stosowania
kaset jako pamięci masowych.
Rodzaje kaset
Nośnikiem magnetycznym taśmy jest:
- Type I (Normal position, IEC-I, normalna, żelazowa) - Fe2O3
- Type II (High position, IEC-II, chromowa) - tlenek chromu(VI) CrO2
- Type III (IEC-III, mieszana, chromowo-żelazowa) - FeCr
- Type IV (Metal position, IEC-IV, metalowa) - Me
Typ I. Jest to typ najbardziej popularny, z warstwą o koercji 24-28 kA/m (300-350 Oe). Zasadniczą cechą jest stosowanie nie zmienionego podkładu i korekcji, co stwarza możliwości użycia we wszystkich magnetofonach kasetowych. W ramach typu I istnieją jednak duże różnice jakościowe. Wynikają one z 3 powodów: proszek magnetyczny może być standardowy LN lub udoskonalony (bez Co i z domieszką Co); technologia taśmy (oblew, cięcie, nawinięcie) może odpowiadać mniej lub więcej współczesnemu stanowi wiedzy technicznej; jakość obudowy (wypraski) w dużym stopniu może wpływać na prawidłowość zapisu i odczytu. Wielcy producenci taśm oferują 4 odmiany typu I, różniące się dynamiką (55-60 dB) oraz szerokością pasma (10-16 kHz). W tańszych kasetach wysterowalność przy dużych częstotliwościach może być mniejsza niż 10 dB względem poziomu odniesienia 250 nWb/m. Ostatnio typ I wzbogacił się o odmianę dwuwarstwową z wybitnie dużą dynamiką (60 dB i więcej).
Typ II. Uchodzi obecnie za właściwy do nagrań hi-fi. Koercja warstwy wynosi 40-48 kA/m (500-650 Oe), co oznacza konieczność stosowania zwiększonego podkładu, a więc magnetofonu z przełącznikiem podkładu i stałej czasowej. Pierwotnie wytwarzany z CrO2, potem równolegle z tlenkiem żelazowym z domieszką kobaltu. Preferowanie jednego lub drugiego rodzaju zależy od kontynentu: japońskie kasety są oparte wyłącznie na kobalcie. Kasety typu II mają zwykle dynamikę nieco większą niż najlepsze żelazowe i spełniają bez trudu wymagania hi-fi wg IEC lub DIN. Również w tym typie istnieją liczne odmiany: niektóre firmy oferują 3 odmiany typu II. Wysterowalność przy 10 kHz wynosi -10 do -5 dB.
Typ III. Mimo teoretycznych zalet typ ten, którego cechą jest podwójna warstwa, jest produkowany jedynie przez nieliczne firmy i nie zdołał się upowszechnić. Podaje się, że osiąga dynamikę 65 dB, przy średniej wysterowalności górnych częstotliwości.
Typ IV. Jest to szczytowe osiągnięcie, które wymagało pokonania wielu barier technologicznych, szczególnie wobec ryzyka utleniania bardzo aktywnych, gdyż niezmiernie drobnych cząstek metalu i sprowadzenia ich do niemagnetycznej postaci. Zasadniczą zaletą jest skok o +10 dB wysterowalności przy 10 kHz, tak że najbardziej "ostre" nagranie można rejestrować bez potrzeby obniżania poziomu zapisu. Zastosowanie kaset metalicznych z warstwą o koercji większej niż 80 kA/m (1000 Oe) jest ograniczone do urządzeń zaopatrzonych w układy do przełączenia prądu podkładu do wymaganych dużych wartości, jak również kasowania tak twardych magnetycznie warstw.
Do pielęgnacji głowicy i toru prowadzenia taśmy stosuje się kasety czyszczące. Jest to specjalny rodzaj kasety magnetofonowej ze specjalną taśmą magnetyczną, pozwalającą na usunięcie brudu i kurzu z głowic magnetofonu. Poprawia także jakość odtwarzanego dźwięku.
Występują dwa rodzaje takich kaset:
- Kaseta czyszcząca na sucho (zaletą jest szybkie bezproblemowe korzystanie, a wadą słaba efektywność czyszczenia);
- Kaseta czyszcząca na mokro ze specjalnym płynem czyszczącym nakładanym po kropli na specjalną taśmę. Jest wykonana z bardzo cienkiego, mocnego materiału lub innej taśmy pokrytą delikatnym włosiem. Zaletą jest lepsze oczyszczanie, lecz istnieje możliwość zalania głowicy i napędu prowadzenia taśmy oraz znacznie dłuższy i niewygodny proces przygotowania do czyszczenia.
Znane i stosowane są również kasety demagnetyzujące.
Rodzaj kasety pozwalającej na usunięcie dużej polaryzacji z metalowych części magnetofonu. Najczęściej trzeba ją zasilać baterią. Poprawia także parametry odsłuchu.
Wspominając o ukochanych kasetach audio nie ma mowy o pominięciu punktu związanego z najbardziej czynnym elementem podczas jej używania, czyli z głowicą elektromagnetyczną.
Głowica elektromagnetyczna - element konstrukcyjny urządzeń dokonujących odczytu lub zapisu na nośniku ferromagnetycznym, np drucie stalowym lub taśmie magnetycznej z tworzywa sztucznego pokrytej materiałem ferromagnetycznym.
Głowica stanowi cewkę, której rdzeń ma szczelinę, nad którą przesuwa się taśma. W czasie zapisu zmiany pola elektromagnetycznego w szczelinie powodują zmiany namagnesowania taśmy, a podczas odczytu zmiany pola elektromagnetycznego taśmy powodują wzbudzenie napięcia w cewce głowicy.
Rdzenie głowic wykonywane są z cienkich blach permalojowych (blachy transformatorowej), ze stopów sen-alloy, sen-dust itp. Głowice posiadają dwie szczeliny:
- roboczą,
- tylną (głowice odtwarzające i uniwersalne jej nie posiadają).
Szerokość szczeliny roboczej dla głowicy zapisującej powinna być równa połowie grubości warstwy magnetycznej taśmy, zaś dla głowicy odczytującej szerokość ta powinna być jak najmniejsza, aby uzyskać jak największe pasmo przenoszenia (szerokość szczeliny 0,5
1 ?m). W głowicach uniwersalnych jest szerokość szczeliny roboczej jest kompromisem pomiędzy powyższymi wartościami. Szczelina tylna w głowicy zapisującej ma redukować pozostałość magnetyczną, unikając w ten sposób trwałego namagnesowania głowicy.
O magnetofonie słów kilka...
Prekursorem współczesnego magnetofonu było urządzenie wykorzystujące jako nośnik stalowy drut. Konstruktorem pierwszego prototypu magnetofonu był duński inżynier Valdemar Poulsen (w 1898) - swoje urządzenie nazwał telegrafonem.
Pierwszym magnetofonem z cienką, stalową taśmą zamiast drutu był Blattnerphone skonstruowany w 1929 lub 1930 przez przedsiębiorstwo Ludwig Blattner Picture Corporation.
25 grudnia 1932 brytyjska rozgłośnia BBC po raz pierwszy nadała program nagrany na taśmie. Do odtworzenia użyto ogromnego magnetofonu z taśmą stalową Marconi-Stille, który aby odtworzyć dźwięki o wysokiej częstotliwości przesuwał taśmę z prędkością 90 m na minutę. Magnetofon musiał pracować w zamkniętym pomieszczeniu i obsługiwany był zdalnie ze względu na możliwość zerwania się ostrej jak brzytwa, bardzo szybko obracającej się taśmy.
W latach 20. austriacki inżynier Fritz Pfleumer eksperymentował z pokrywaniem drobinami żelaza różnych materiałów. W 1927 pokrył drobinami żelaza bardzo cienki papier i stworzył w ten sposób tanią taśmę magnetofonową, na którą w 1928 otrzymał patent. W 1932 odsprzedał patent niemieckiej firmie AEG, jednemu z czołowych przedsiębiorstw w branży elektronicznej. Następnie AEG we współpracy z niemieckim koncernem chemicznym IG Farben skonstruowało pierwszy na świecie praktyczny magnetofon o nazwie Magnetophon K1, który został zademostrowany w 1935 na Wystawie Radiotechnicznej w Berlinie (Internationale Funkausstellung Berlin). Jednak jakość nagrywanego dźwięku była bardzo niska, urządzenia nie nadawały się do odtwarzania muzyki. W 1939 niemiecki inżynier Walter Weber przekonstruował magnetofon, budując pierwszy magnetofon odtwarzający dźwięk w wysokiej jakości, czyli urządzenie, które używane jest do dziś. Poprawienie jakości dźwięku spowodowało gwałtowne upowszechnienie się magnetofonów w Niemczech, a od 1946 w USA, po zdobyciu Niemiec i wywiezieniu w 1945 dokumentacji i kilku magnetofonów.
Obecnie stosuje się najczęściej magnetofony wykorzystujące taśmę zamkniętą w kasecie typu Compact Cassette.
Pomimo spadku popularności magnetofony są dziś wciąż produkowane i użytkowane, zarówno w wersjach przenośnych (walkman - pozostała jedna fabryka), jak i do zestawów HiFi.
Napęd - układ mechaniczny zapewniający prowadzenie taśmy i zapewnienie odpowiedniej i równomiernej prędkości przesuwu nad głowicą; zwykle umożliwiają także szybkie przewijanie taśmy w przód i wstecz. Istnieje wielka różnorodność mechanizmów napędowych, najczęściej są układy kół (zębatych i ciernych), dźwigni, pasków klinowych lub płaskich, współpracujących z przełącznikami elektrycznymi; charakterystycznym elementem takiego układu jest pojedynczy silnik napędzający stosunkowo duże i ciężkie koło zamachowe, którego bezwładność zapewnia dostateczną równomierność obrotów. W nowocześniejszych mechanizmach istnieje tendencja do zastępowania jednosilnikowego układu mechanicznego wieloma silnikami realizującymi konkretne funkcje (napęd, dowijanie, przewijanie wstecz), a także elektroniczna stabilizacja prędkości przesuwu taśmy.
Napęd taśmy - najczęściej jest to metalowy wałek będący osią obrotu koła zamachowego, do którego taśma przyciskana jest sprężyną za pośrednictwem gumowej rolki.
Mechanizm dowijania - rolę tę spełnia sprzęgło cierne zamontowane przy napędzie szpuli odbierającej - siła sprzęgnięcia jest tak dobrana, że zapewnione jest nawijanie na szpulkę, ale nie jest zakłócona równomierność przesuwu taśmy; w droższych modelach cierne sprzęgło jest zastąpione sprzężeniem magnetycznym.
Innymi częściami magnetofonu są:
- generator prądu podkładu/kasowania - podczas nagrywania zsumowanie prądu podkładu z sygnałem zapisywanym znacząco polepsza jakość nagrania;
- układ wykrywający zatrzymanie taśmy auto-stop - najczęściej jest to przełącznik zamontowany na wale jednej ze szpul, zwierany i rozwierany cyklicznie wraz z układem elektronicznym wykrywającym brak zmian sygnału; wyłącza przesuw taśmy po jej całkowitym przewinięciu, zapobiega niepotrzebnemu zużyciu części ciernych;
- układ antyszumowy - najczęściej Dolby B, DNL lub CNRS, zawsze jednak ograniczający dynamikę odtwarzanych dźwięków;
- układ automatyki nagrywania (ALC, ARN) - dostosowuje poziom zapisu do poziomu sygnału zewnętrznego, zapobiega przesterowaniom;
- mikrofon (najczęściej jako dodatkowe wyposażenie) - do nagrywania dźwięków z otoczenia;
Istnieją mechanizmy kasetowe umożliwiające odtwarzanie taśmy w obydwu kierunkach bez jej wyjmowania. Posiadają zdwojony mechanizm napędu taśmy i obracaną głowicę odtwarzająco-rejestrującą.
TEST KASET MAGNETOFONOWYCH
Prawidłowy zapis sygnałów mowy jest skomplikowanym zagadnieniem technicznym. W pierwszej kolejności należy dobrać odpowiedni nośnik dla zapisywanych sygnałów mowy. W tym przypadku jako nośnik wybrano kasetę magnetofonową. Parametry zapisu na taśmie magnetofonowej uzależnione są od materiału, z którego wykonano warstwę magnetyczną, grubości warstwy magnetycznej, wielkości prądu podkładu, konstrukcji głowicy magnetofonowej itd.
Jako układ zastosowano standardowy zestaw Hi Fi firmy Sony, składający się z odtwarzacza CD oraz magnetofonu kasetowego. Za źródło sygnału elektroakustycznego posłużył odtwarzacz CD z płytą pomiarową CD na której były nagrane sygnały sinusoidalne o poziomie 0 dB, czasie trwania pojedynczej częstotliwości pomiarowej 10 s i następujących częstotliwościach pomiarowych: 100, 200, 300, 400, 500, 600, 700, 800, 900, 1000, 2000, 3000, 4000, 5000, 6000, 7000,8000, 9000, 10000, 11000, 12000, 13000, 14000 i 15000 Hz. Magnetofony firm japońskich charakteryzują się dość dużym prądem podkładu i zapewniają prawidłową rejestrację niższych częstotliwości. Pomiary zarejestrowanego zygnały przeprowadzono oscyloskopem podłączonym do wyjścia liniowego zestawu elektroakustycznego. Dodatkowo wykonano pomiary kaset magnetofonowych dla prędkości przesuwu 2,4 cm/s, do tego celu zastosowano w/w odtwarzacz CD z płytą pomiarową, oscyloskop i dyktafon firmy Sony TCM-200DV nagrywający na klasycznych kasetach magnetofonowych.
Jak wynika z wykresu sygnały mowy zajmują dość szerokie pasmo częstotliwości akustycznych:
Test przeprowadzono na 22 kasetach magnetofonowych, a wyniki przedstawiono poniżej:
1.
EMTEC CE II CHROME EXTRA 90min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założeń.
IEC II
2.
Panasonic EP 60 60min.
Pasmo: 100-8000 Hz +/- 3 dB nie - spełnia założeń.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB
IEC I
3.
Sony EF 60 60 min.
Pasmo: 100-10000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-5000 +/- 3 dB Hz.
IEC I
4.
BASF FERRO EXTRA I 90 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 +/- 3 dB Hz.
IEC I
5.
BASF TP II REFERENCE MAXIMA POSITION HIGH 60min.
Pasmo: 100-10000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
IEC II.
6.
MAXELL UE 60 60 min.
Pasmo: 100-10000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-5000 +/- 3 dB Hz.
IEC I.
7.
BASF FERRO EXTRA I 60 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
8.
MAXELL MX 90 90min.
Pasmo: 100-15000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
METAL.
9.
TDK CD ing2 90min.
Pasmo: 100-10000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
IEC II.
10.
TDK A/90 90 min.
Pasmo: 100-10000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-5000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
11.
EMTEC SOUND 90 min.
Pasmo: 100-7000 Hz +/- 3 dB -nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-3000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
12.
PHILIPS CD one 60 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
13.
SONY EF super 90 min.
Pasmo: 100-10000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
dla 2,4 cm/s pasmo: 200-5000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
14.
Panasonic EP90 90 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
15.
TDK CD ing 2 60min.
Pasmo: 100-8000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
IEC II.
16.
SONY HF60 60 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
17.
MAXELL POSITION NORMAL UR90 90 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
18.
SKC LX60 60 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
19.
MAXELL UR120 120 min.
Pasmo: 100-9000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
20.
SONY CDit II 60 min.
Pasmo: 100-8000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
IEC II.
21.
BASF SOUND I 60 min.
Pasmo: 100-8000 Hz +/- 3 dB - nie spełnia założenia.
Dla 2,4 cm/s pasmo: 200-4000 Hz +/- 3 dB.
IEC I.
22.
BASF RECORD II 60min.
Pasmo: 100-11000 Hz +/- 3 dB - spełnia założenia.
IEC II.
Jak widać, zapis dla prędkości 2,4 cm/s nie umożliwia zapisu sygnałów mowy z wysoką jakością. Dyktafon firmy Sony TCM-200DV nie nadaje się do rejestracji ze standardową prędkością, pomimo że jest wyposażony w przełącznik do wyboru tej prędkości. Konstruktorzy zapomnieli dostosować charakterystykę zapisu do standardu IEC I pozostawiając układ kształtowania charakterystyki zapisu przy prędkości 2,4 cm/s dla prędkości 4,8 cm/s. Dodatkowo pogarsza parametry zapisu stały prąd podkładu i brak głowicy kasującej, zasilanej z generatora wysokich częstotliwości.
Pokazuje to jasno, że większość kaset sprzedawanych masowo jeszcze kilka lat temu nie spełniała założeń, jakie zapewniano. Faktem jest, że w powyższym teście największą
rolę gra prędkość przesuwu taśmy. Inne dyktafony miały sprawniejsze układy. Zapewne wówczas wyniki były by inne. Magnetofony o wyższych symbolach też na pewno uzbrojone
były w jeszcze dokładniejsze układy. Nie wolno zapominać, że dobry magnetofon do zestawu typu "wieża" kosztował kiedyś tyle samo, co dobry odtwarzacz CD.
Jak wspomniałem powyżej kaseta dzisiaj to przeszłość, poza kilkoma producentami, którzy nadal wypuszczają na rynek "czyste" kasety.
Sprawia to, że płyta czy singiel wydany na kasecie, to dziś rzecz bardzo prestiżowa.
I oczywiście niektórym udaje się wydać coś w takim formacie...
Onra - Chinoseries Pt 2 - wydana w roku 2011
Szczegóły na Discogs:
KLIK
Jonwayne - Cassette - wydana w roku 2012
Szczegóły na Discogs:
KLIK
Various - Dual Form to kolejna propozycja na kasecie (a właściwie na dwóch!) ze Stones Throw Records.
Po dyskografii wytwórni "Robert & Leopold" Wyraźnie widać, że specjalizuje się ona wyłącznie w formacie Cass.
www.robertandleopold.com
Info na Discogs:
KLIK
Na koniec mała ciekawostka, co do cen. O ile wielu młodych ludzi pamięta jeszcze ceny kaset za "naszych czasów", o tyle część może nie pamiętać tych czasów odleglejszych.
Poniżej cennik kaset w "Pewex-ie".
>>>Powrót do strony głównej<<<
Jeżeli zapomniałem o czymś, gdzieś widzisz nieprawidłowości - napisz do mnie poprzez zakładkę
Kontakt.
Źródło: Internet i doświadczenia własne.